14 kwietnia 2011 roku o godzinie 18.00 w sali kameralnej Młodzieżowego Centrum Kultury odbędzie się pokaz slajdów Wojciecha Lewandowskiego z cyklu „Podróże bez granic” pod tytułem: „Paragwaj, Urugwaj, Argentyna ”.

Wraz z autorem pokazu będziemy wspinać się na najwyższe szczyty Paragwaju i Urugwaju – Cerro Tres Kandu i Cerro Catedral. Zdobywanie obydwu wierzchołków (należących do Łacińskiej Koronki) oferuje wspaniałą przygodę. Poza tym udamy się nad słynne wodospady Iguazu, odwiedzimy jezuickie misje, popatrzymy z bliska na kajmany, kapibary i wolne tukany. Poznamy argentyńskiego Janosika gauchuchito Gila oraz pospacerujemy ulicami trzech stolic: Buenos Aires, Montevideo i Asuncion.

Paragwaj – kraj pozbawiony dostępu do morza. Rzeka Paragwaj płynąca z północy na południe (gdzie wpada do Parany), dzieli kraj na dwie części: północno-zachodnią zajmuje równinna kraina Gran Chaco, południowo-wschodnią Wyżyna Brazylijska. Około 60% powierzchni obejmuje rozległa stanowiąca północną część Gran Chaco (płaska równina ciągnąca się od Argentyny po Boliwię. Pagórkowata  nizina centralna tworzy pas o szerokości 100-200 kilometrów ciągnący się wzdłuż wschodniego brzegu rzeki Paragwaj. Południowo-zachodnie krańce Wyżyny Brazylijskiej stanowią niskie łańcuchy górskie i pojedyncze góry o kształcie kopulastym. Największymi rzekami są: Parana,, Paragwaj i Verde.

Klimat zwrotnikowy, suchy na zachodzie, wilgotny na wschodzie. Gran Chaco jest jednym z najgorętszych regionów Ameryki Południowej. Roczna suma opadów wynosi tu 700 mm, na wschodzie zaś 2000 mm.
 
Około 50% powierzchni zajmują lasy podzwrotnikowe z cennymi gatunkami drzew m.in. kebraczo. Na zachód od rzeki Paragwaj występują zbiorowiska trawiaste tzw. chaco z niskimi kolczastymi krzewami oraz widne lasy. Niziny porasta sawanna i lasy galeriowe ciągnące się wzdłuż rzek. Na bagnach występuje roślinność bagienna. Świat zwierzęcy reprezentują m.in. pancerniki, mrówkojady i jaguary.

Urugwaj – większą cześć powierzchni Urugwaju zajmują lekko faliste niziny będące terenem przejściowym między Wyżyną Brazylijską a argentyńską Pampą. Niziny są rozdzielone płaską równiną o wysokości 200-500 metrów n.p.m. tworzącą południowe zakończenie Wyżyny Brazylijskiej. W kierunku wschodnim równina opada łagodnie ku brzegom Oceanu Atlantyckiego, gdzie ciągnie się płaskie wybrzeże z pasem wydm, mierzejami, jeziorami nadmorskimi (m.in. Mirim) i bagnami. Sieć rzek zasobnych w wodę dobrze rozwinięta. Największa z nich to Urugwaj (graniczna) z licznymi dopływami: Negro, Queguay, Grande, Arapey Grande.

Klimat podzwrotnikowy morski z wysokimi opadami w ciągu roku, od 1000 do 2000 mm. Średnia temperatura stycznia wynosi 22 stopni Celsjusza, a lipca 10 stopni Celsjusza.

Naturalną roślinnością Urugwaju jest trawiasta lub trawiasto-krzewiasta roślinność stepowa czyli pampa i sawannowa. Pampa przechodzi ku południowi w widne lasy parkowe. Na północy i w dolinach większych rzek rosną subtropikalne lasy galeriowe. Świat zwierzęcy reprezentują m.in. pancerniki, mary – ssaki z rzędu gryzoni i inne.

Argentyna dzieli się na trzy główne regiony geograficzne – na wschodzie leży nizina La Platy, na południu wyżyna Patagonia, na zachodzie Andy, które przecinają kraj z północy na południe i obejmują obszar aktywny sejsmicznie. Znajduje się tu wiele wygasłych i czynnych wulkanów z najwyższym szczytem Argentyny Aconcaguą (6960 m.n.p.m.). La Plata dzieli się z kolei na trzy krainy fizyczno-geograficzne: Gran Chaco, słabo nawodnioną równinę na północy (przy granicy z Paragwajem), Międzyrzecze, pagórkowaty lub równinny, częściowo bagienny obszar leżący między rzekami Parana i Urugwaj oraz Pampę na południu – rozległą nizinę porośniętą roślinnością trawiastą. Patagonia znajdująca się najdalej na południu jest nieurodzajnym płaskowyżem zasobnym w surowce mineralne. Do Argentyny należy część Ziemi Ognistej. Głównymi rzekami są: Parana z dopływem Paragwaj, Urugwaj, a ponadto Negro, Salado, Colorado.

Klimat jest bardzo zróżnicowany. Na północy występuje klimat zwrotnikowy i podzwrotnikowy (morski na wybrzeżu, suchy w głębi kraju), w części środkowej i częściowo w południowej – umiarkowany kontynentalny, na południu – subpolarny (Ziemia Ognista). Opady są niewielkie i zmniejszają się w kierunku zachodnim. Występują głównie na obszarze Międzyrzecza (wschodnia część Gran Chaco i Pampy), gdzie zimy bywają chłodne i wilgotne. W Patagonii w najsuchszym i najchłodniejszym rejonie kraju (poza Ziemią Ognistą), wieją silne wiatry od strony Andów. W całym kraju odczuwa się wpływ chłodnego wiatru pampero, występującego najczęściej na wiosnę i w lecie (od kwietnia do listopada), powodującego gwałtowny spadek temperatury.

Świat roślinny wykazuje duże bogactwo i różnorodność gatunków. W wilgotnych lasach rosną gigantyczne cedrzyńce i drzewa wawrzynu, w Międzyrzeczu zaś kebraczo, z którego pozyskuje się cenne gatunki drewna i taninę, garbnik stosowany w farbiarstwie i lecznictwie. Świat zwierzęcy reprezentują m.in. lamy, małpy, jaguary, pancerniki, węże. Z ptaków spotkać można tukany, kolibry, papugi. Na wybrzeżu żyją otarie – uchatki patagońskie, a w rzekach liczne gatunki ryb, w tym piranie.

Wojciech Lewandowski – geograf, pracownik naukowy Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych UW. Alpinista i podróżnik, autor książek naukowych i popularnonaukowych o tematyce geograficznej, alpinistycznej i ekologicznej. Zapraszamy!

Źródło: mckskierniewice.pl
Fot.  sxc.hu
 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.