Werner Herzog to jeden z najlepszych dokumentalistów na świecie. Po „Grizzly Man” (2005) i „ „Spotkaniach na krańcach świata”, nakręcił kolejny film dokumentalny. Tym razem o jaskini Chauveta. Odkryto ją w 1994 roku we francuskim departamencie Ardeche. Na jej ścianach odkryto malowidła sprzed 32 tysięcy lat. Już na samym początku rodzi się pytanie: Czy są prawdziwe? Z filmu wynika, że to praczłowiek je namalował. Nie mając innego środka przekazu chciał nam opowiedzieć o czasach, w których żył. Jaskinia przetrwała dzięki głazowi, który zamurował główne wejście przed 20 tysiącami lat.

Reżyser zabiera nas w podróż po tym wyjątkowym miejscu. Nikt nie może tam wejść poza grupką ekspertów badających jaskinię. Werner Herzog dostaje zgodę na filmowanie co jest wydarzeniem bez precedensu. Wchodzi tam z amatorską kamerą i pokazuje to co przez wiele następnych lat będzie nieosiągalne dla zwykłego turysty. Najważniejsze są malowidła przedstawiające różne zwierzęta np. lwa jaskiniowego, renifera, niedźwiedzia jaskiniowego czy mamuta. Ciekawostką jest fakt, że lwy jaskiniowe nie miały grzywy, co jest nie do pomyślenia w dzisiejszych czasach. Obrazy sprawiają wrażenie ruchu, trójwymiaru. Praczłowiek wykorzystał w tym celu zakrzywienia ścian. Aby nadać całemu znalezisku autentyczności pozostawił na ścianach ślady swoich rąk.

Jaskinia Chauveta miała charakter religijny. Odprawiano tam obrzędy, o czym świadczy fakt pozostawienia czaszki niedźwiedzia jaskiniowego na skale mającej charakter ołtarza. Naukowcy znaleźli także flet sprzed kilku tysięcy lat o skali pięciotonowej, na którym można zagrać hymn Stanów Zjednoczonych. Te niesamowite znaleziska pokazują jak bardzo inteligentną istotą był i jest człowiek. Dzięki muzyce i obrazom możemy chociaż na chwilę zagłębić się w świat, o którym do tej pory nie mieliśmy pojęcia.

Nasuwa się pytanie: Czy nasza cywilizacja przetrwa? Czy za kilkanaście tysięcy lat ktoś inny opowie naszą historię? Czy ktoś nas zrozumie? Ten film daje nadzieję, że tak. 
 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.