Wczoraj w Miejskim Centrum Kultury o godzinie 16.30 w sali 104 wysłuchaliśmy wykładu z historii sztuki pod tytułem: „Historia Sali Neoplastycznej w Muzeum Sztuki w Łodzi”, a wygłosiła go Małgorzata Wiktorko.

W Pałacu Poznańskiego przy ulicy Więckowskiego 36, w 1946 roku, powstaje Sala Neoplastyczna. Projektuje ją Władysław Strzemiński dla swojej kolekcji europejskiej awangardy liczącej 112 prac. Sam Henryk Stażewski (razem z Katarzyną Kobro i Władysławem Strzemińskim założył Grupę „ar”) wyjeżdżał za granicę i namawiał artystów do przekazywania swoich prac. Dwa lata później zostaje ona otwarta dla publiczności. Jest to druga na świecie, po Nowym Jorku, tak wielka kolekcja sztuki współczesnej. Niestety w 1950 roku zostaje zamknięta przez Ministra Kultury. Powraca w 1960 roku. W 2008 część kolekcji zostaje przeniesiona do tkalni Izraela Poznańskiego. 6 lipca 2010 roku Sala Neoplastyczna powróciła na swoje stare miejsce. Obecnie wystawione są tam prace: Grupy Twożywo i Jarosława Flicińskiego oraz projekty: Daniela Burena, Magdaleny Fernandez, Elżbiety Jabłońskiej, Igora Krenza, Grzegorza Sztwiertni i Julity Wójcik. Zostaje przywrócony jej historyczny kształt i charakter.

W Muzeum Sztuki znajduje się wiele kolekcji, dla których Sala Neoplastyczna stanowiła i ciągle stanowi punkt odniesienia. W listopadzie 1975 roku, z Londynu do Polski, przybywa niesamowita kolekcja Mateusza Grabowskiego. Jest to jego dar dla kraju swojego pochodzenia. Do Muzeum Sztuki w Łodzi trafiają dzieła młodych malarzy angielskich, związanych z Pop-artem i Op-artem, działających w stolicy Anglii. Zaliczyć do nich można: Bridget Riley, Dereka Boshiera, Pauline Boty, Franka Bowlinga, Michaela Kidnera, Jana Lebensteina, Jeffreya Steela. W 1981 roku Joseph Beuys przekazuje część swoich prac. W tym samym roku NSZZ „Solidarność” przekazuje w stały depozyt kolekcję prac stworzonych przez uczestników Konstrukcji w Procesie.

Sala Neoplastyczna została zaprojektowana zgodnie z założeniami neoplastycyzmu Pieta Mondriana. Strzemiński przeniósł na projektowanie idee Mondriana. Położona jest na planie prostokąta. Wszystkie przedmioty są przedstawione w geometrycznej formie za pomocą zestawień linii prostych na tle kolorów zasadniczych (żółty, czerwony, niebieski) oraz neutralnych (czarny, biały, szary). Ściany „biegnące” na zachód i wschód są dłuższe od północnych i południowych. Zostały też podzielone na sektory. Wszystkie meble są perfekcyjnie wykonane, ponieważ opierają się na dokładnych wyliczeniach matematycznych. Cały układ Sali Neoplastycznej ma zachęcać zwiedzającego do chodzenia i zachwycania się wystawionymi tam eksponatami.

(fot.sxc.hu)
 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.