Wczoraj w Miejskim Centrum Kultury o godzinie 16.30 w sali 104 wysłuchaliśmy wykładu z historii sztuki pod tytułem: „Czas w sztuce współczesnej”, a wygłosiła go Małgorzata Wiktorko. W prelekcji przedstawiono sztukę XX wieku wystawioną w Muzeum Sztuki w Łodzi.

„Nie czas jest nam dany, ale chwila. Naszym zadaniem jest uczynić z tej chwili czas” – Georges Poulet (1902 – 1991) – autor tekstu „Metamorfozy czasu”.
„Tylko miłość potrafi zatrzymać czas” – Marcel Proust (1871 – 1922) – autor powieści „W poszukiwaniu straconego czasu”.

Czas możemy podzielić na obiektywny (mierzalny) i indywidualny. Każdy z nas inaczej może zapamiętać wydarzenia. Pamięć może być fragmentaryczna i ulotna. Prezentując czas w sztuce współczesnej Małgorzata Wiktorko przedstawiła następujące prace i artystów, którzy w bardzo różnorodny sposób potraktowali to pojęcie:

•    Salvador Dali „Trwałość pamięci” – 1931. Jest to bardzo znana praca przedstawiająca zegary. Pamięć jest trwała lecz fragmentaryczna. Zegary są zniekształcone i pokazują ulotność chwili,
•    Arturo Nathan „Bagno” – ta praca złożona jest z elementów kompletnie do siebie nieprzystających, co ma pokazać ulotność czasu,
•    Jankiel Adler „Moi rodzice” – miłość do rodziców zatrzymuje czas i przywołuje wspomnienia z dzieciństwa,
•    Tadeusz Kantor „Portret matki” – sentymentalna podróż do przeszłości, pokazanie upływu czasu poprzez coraz starsze portrety matki,
•    Mirosław Bałka „Pamiątka Pierwszej Komunii Świętej” – jest to powrót do trudnych dla artysty czasów dojrzewania,
•    Alina Szapocznikow „Portret wielokrotny”, „Zatrzymanie ciała”, „Noga” – artystka zachorowała na raka i jej dzieła są desperacką próbą zachowania piękna i kobiecości,
•    Jonasz Stern „Upokorzenie” – 1978 – artysta dokleił do pracy zdjęcia żołnierzy niemieckich jako pamięć holocaustu, który przeżył,
•    Magdalena Abakanowicz „Zespół Czarnych Form Organicznych – 1947, „Plecy” – 1978, „Klatka” – 1981 – artystka też przeżyła wojnę, którą pokazała poprzez dziwne, zdeformowane postaci,
•    Douglas Davis „Ostatnia taśma video na świecie” – praca pokazuje koniec świata poprzez ostatnią, zniszczoną taśmę video,
•    Krzysztof Bednarski „Moby Dick” 1986-1987 – jest to praca przedstawiająca łódź jako środek transportu, która może nas zabrać, gdzie tylko chcemy,
•    Daniel Spoerri „Zjedzone przez  Katarzynę i przyjaciół” – ta praca jest przykładem, że miłość może zatrzymać czas. Artysta uwiecznił kolację zjedzoną przez jego żonę i przyjaciół,
•    Roman Opałka „Detal 1-35327” – jest to linearny zapis upływającego czasu, który skończy się w momencie śmierci artysty.
 

fot.sxc.hu

 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.