Na Replice Festiwalu Filmów Rosyjskich Sputnik nad Polską 2010 zaprezentowano najnowszy film Karena Szachnazarowa „Sala nr 6”. Jest to adaptacja opowiadania Antoniego Czechowa. Opowiada o starym lekarzu (Ragin – Władimir Illin), dyrektorze prowincjonalnego szpitala psychiatrycznego, którego fascynacja jednym z pacjentów (Gromow – Aleksiej Wiertkow) prowadzi do obłędu. Z dyrektora staje się pensjonariuszem tego szpitala. W wyniku tego traci stanowisko, na które czeka od dawna jego młodszy kolega (Chobotow – Jewgienij Styczkin).

Historia pokazana przez Szachnazarowa jest bardzo niepokojąca i pesymistyczna. Pokazuje jak bezlitosny system potrafi złamać mądrego i wrażliwego człowieka.  Ta opowieść może zdarzyć się w każdym miejscu i w każdym czasie. Nie mają tutaj znaczenia kraj, szerokość geograficzna, kultura czy normy społeczne. Pokazuje jak szerzy się zgoda na zło, jak niereagowanie na zaczepki i złośliwe docinki może doprowadzić nawet do śmierci. Bardzo łatwo jest przymykać oczy na niesprawiedliwość, która dotyka naszego sąsiada. Nas to przecież nie dotyczy. Karen Sachanazarow pokazuje w tym filmie jak traktowanie ludzi chorych jako pełnowartościowe jednostki niestety nie prowadzi do niczego dobrego. Wrażliwość na cierpienie jest traktowana jako słabość i zostaje wykorzystana, aby unicestwić człowieka. Ragin nie udziela się na „salonach”, woli rozmowę z inteligentnym acz chorym człowiekiem. Jest bardzo szczęśliwy, że w końcu trafił na kogoś mądrego, z kim może porozmawiać o trudnej, szarej egzystencji. Nie przysparza mu to zwolenników. W efekcie Ragin pada ofiarą spisku swoich kolegów i zostaje zamknięty w szpitalu.

Doskonała gra aktorów oddaje znakomicie atmosferę opowiadania Antoniego Czechowa. Realistyczne zdjęcia Aleksandra Kuzniecowa i muzyka Jewgienija Kadimskiego oddaje grozę, dramat i samotność człowieka. Mocny i bezkompromisowy film Sachnazarowa to bardzo mocny punkt Sputnika nad Polską 2010.
 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.