Jutro w godzinach 9.30–10.30 w sali kameralnej MCK-u dzieci będą mogły zobaczyć pokaz slajdów Małgorzaty i Marcina Złomskich pod tytułem: „Oblicza Indii”.

W Indiach wyróżnia się trzy główne krainy geograficzne tzn. Himalaje, Nizinę Hindustańską i wyżynę Dekan. Na północy kraju rozciągają się najwyższe góry na świecie – Himalaje, które tworzą w Indiach trzy wyraźnie opadające stopnie: stale pokryte śniegiem Himalaje Wysokie, Himalaje Małe i zbudowane z piaskowców góry Śiwalik. Na północnym zachodzie leży Karakorum – drugie pod względem wysokości pasmo górskie na świecie, z najwyższym szczytem kraju – K2 (Czogori, 8611 m n.p.m.). Południowe stoki Śiwaliku opadają stromo ku żyznej Nizinie Hindustańskiej, ciągnącej się szerokim pasmem ze wschodu na zachód. Przez Nizinę Hindustańską przebiega dział wodny, który dzieli ją na: Nizinę Gangesu-Brahmaputry i Nizinę Indusu. Znaczną część powierzchni kraju zajmuje wyżyna Dekan, która jest otoczona pasmami gór Ghaty Zachodnie (na zachodzie) i Ghaty Wschodnie (na wschodzie).

Klimat jest regionalnie zróżnicowany – na większości obszaru Indii dominuje klimat zwrotnikowy monsunowy, na Nizinie Hindustańskiej – zwrotnikowy pustynny, a w Himalajach i Karakorum – podzwrotnikowy górski, chłodny. Na wybrzeżach klimat wilgotny, na pustyni Thar, na północnym zachodzie, wybitnie suchy. Deszcze monsunowe (od czerwca do listopada) przynoszą duże opady, lecz jeśli monsun nie nadejdzie następuje okres suszy i głodu.

Dwadzieścia procent powierzchni kraju zajmują lasy monsunowe zrzucające okresowo liście. Wilgotne lasy występują w prowincji Asam, a także w Ghatach Zachodnich, wzdłuż południowo-zachodniego wybrzeża. W Himalajach rosną lasy podzwrotnikowe (twardolistne), a na stokach wschodnich Himalajów wiecznie zielone lasy jodłowe, cedrowe, dębowe i kasztanowe. Wyżej zbocza górskie porastają zarośla rododendronów. W deltach większości rzek i od strony morza rosną namorzyny. Na wyżynie Dekan występuje sawanna z krzewami kolczastymi, a na pustyni Thar roślinność pustynna. Świat zwierzęcy Indii reprezentują m.in. słoń indyjski, nosorożec indyjski, arni, lew, tygrys bengalski, piżmowiec, drop indyjski, gawial Gangesowi i wielki krokodyl różańcowy.

Kultura i sztuka odznacza się do dziś wielką różnorodnością. Na przestrzeni tysiącleci podlegała różnym wpływom m.in. sztuki perskiej, hellenistycznej, chińskiej, muzułmańskiej i europejskiej, asymilując je i przetwarzając na swój własny, niepowtarzalny sposób. W architekturze indyjskiej na przestrzeni wieków wykształciło się kilka typów budowli sakralnych (powstawały całe zespoły świątynne i klasztorne). W plastyce ważne miejsce zajmowała rzeźba, gliptyka (sztuka rzeźbienia kamieni szlachetnych i półszlachetnych) i zdobnictwo. Muzykę Indii – jedną z najstarszych kultur muzycznych Wschodu – charakteryzuje jednogłosowość, złożoność rytmu i elementy improwizacji. Typowymi instrumentami są bębny, sitar, wina, harfa oraz flety i trąbki. W bogatej literaturze tego kraju najwybitniejszymi dziełami są stare legendy, dzieła filozoficzne. Światową sławę zdobył Rabindranath Tagore (1861-1941), poeta, pisarz, filozof, kompozytor i malarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z roku 1913.

W Delhi warto zobaczyć najstarszą część miasta, Stare Delhi, z cennymi zabytkami, a ponadto liczne meczety z XII-XVII wieku, w tym Kuwwat al.-Islam z minaretem Kutb Minar i wielki meczet piątkowy Dżami Masdźid, zabudowę kolonialną, mauzolea, pałace, forty, w Bombaju – kościoły renesansowe i barokowe z XV-XVIII wieku, słynne Wrota Indii z początku naszego stulecia, a w pobliżu miasta zabytki architektury sakralnej m.in. Elefanta. W Agrze trzeba zwiedzić Czerwony Fort z XVI-XVII wieku z zespołem budowli pałacowych, Meczet Perłowy z XVII wieku oraz słynne mauzoleum Tadź Mahal, uznawane za najpiękniejszy zabytek sztuki muzułmańskiej w Indiach. Zapraszamy!

Źródło: mckskierniewice.pl

Fot. sxc.hu

 

 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.