Dziś w godzinach 10.30 – 12.30 w sali „Na Rampie” odbędą się warsztaty historyczne pod tytułem: „Zapoznanie się z kulturą i obyczajowością Słowian i Wikingów”. Będzie to kolejny punkt ferii zimowych organizowanych dla dzieci przez Młodzieżowe Centrum Kultury.

Słowianie są grupą ludów indoeuropejskich zamieszkującą obecnie środkową, wschodnią i częściowo południową Europę. Problem początków pochodzenia oraz praojczyzny jest od dziesiątków lat przedmiotem dyskusji naukowców. Nie ma pewności skąd i kiedy przybyli Słowianie do Europy. Praojczyznę Słowian wielu badaczy umieszcza między Odrą i Bugiem, szukając ich przodków w ludach kultury łużyckiej. Na podstawie informacji przekazanych przez pisarzy starożytnych Słowianie (nazywani przez nich Sklawenami i Antami) uprawiali rolę (za pomocą żelaznej radlicy), znali wiele rzemiosł m.in. kowalstwo żelaza, hutnictwo, gancarstwo. Podstawową grupę ludności słowiańskiej stanowili wolni członkowie wspólnot rodzinnych, stopniowo następował wzrost znaczenia wspólnot terytorialnych.

W okresie wielkich wędrówek ludów, w V i VI wieku nastąpiły migracje Słowian w kierunku zachodnim, aż po dorzecze Łaby, na północny-wschód ku Morzu Białemu, a przede wszystkim w kierunku południowym i południowo-wschodnim. Słowianie wyruszyli z terenów na południe od Karpat, opanowali terytoria zamknięte Rudawami, Sudetami i Karpatami Zachodnimi oraz Prutem na północy; Morzem Adriatyckim, Morzem Egejskim i częścią Morza Czarnego na południu i południowym-wschodzie. W wyniku migracji doszło do podziału Słowian na trzy grupy: Słowian Zachodnich zamieszkujących dorzecze Łaby, Odry, Wisły oraz Czechy, Morawy i Słowację; Słowian Wschodnich – obszary na wschód od Bugu, tereny górnego biegu rzek Dźwiny, Oki, Wołgi oraz nad Dnieprem; Słowian Południowych – tereny Karyntii w Austrii, ziemie byłej Jugosławii, Bułgarii, duże obszary dzisiejszej Grecji. Na przełomie V i VI wieku zaczęły się formować państwa słowiańskie. Pierwsze powstało po 623 – „państwo Samona”; u schyłku VII wieku – państwo bułgarskie; słowiańscy Chorwaci stworzyli w VIII wieku państwo chorwackie. Na gruzach „państwa Samona” powstało w początkach IX wieku państwo wielkomorawskie, a po jego upadku w początkach X wieku państwa czeskie i polskie. Na obszarze wschodniej Słowiańszczyzny zorganizowano w IX wieku państwo ruskie.

Głównie w IX wieku i X wieku mieszkańcy Półwyspu Skandynawskiego i Duńczycy zajęli wyspy: Islandię, Irlandię i Anglię wraz z pomniejszymi archipelagami położonymi na Morzu Norweskim oraz Fryzję i Normandię na Wybrzeżach Morza Północnego, a także wtargnęli w głąb Rusi, przyczyniając się do powstania wielkiego państwa na wschodzie. Z zajętych terenów podejmowali łupieżcze wyprawy na ziemie Cesarstwa Bizantyjskiego i bogate miasta kalifatu Abbasydów, ale wydaje się, że pod tym względem mieścili się w ogólnie przyjętym wzorcu postępowania w epoce średniowiecza.

Wielka epopeja wikingów rozpoczęła się w czasach, gdy w Europie zdążyły już okrzepnąć pierwsze organizmy państwowe powstałe na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego. Ludy zamieszkujące północne wybrzeża Bałtyku i Półwysep Skandynawski stanowiły w owym czasie najdalej na północ wysuniętą forpocztę plemion germańskich. Rozrzucone na dość znacznym obszarze żyły w niewielkich osadach na wybrzeżach, tworząc niekiedy bardziej zwarte kompleksy osadnicze przede wszystkim w południowej Skandynawii. Ich struktura społeczna opierała się na silnej więzi rodowej i poczuciu przynależności plemiennej, tak charakterystycznych dla wszystkich plemion germańskich.

Podstawową klasę stanowili wolni kmiecie – bondi, zajmujący się rolnictwem, rybołówstwem, hodowlą zwierząt, a także handlem zamorskim. Złączeni więzami krwi i skoligaceni poprzez małżeństwa tworzyli rody obejmujące wszystkich bliższych i dalszych krewnych aż do trzeciego, a w Islandii nawet do czwartego stopnia pokrewieństwa. Oznaczało to, że w przynależności rodowej wystarczyło mieć wspólnego praprapradziadka, a więc przodka żyjącego prawie półtora stulecia wcześniej. Przynależność rodowa była ważna, jeśli chodzi o sytuację prawną człowieka, zwłaszcza w wypadku konfliktów. Kara pieniężna np. za zabicie członka innego rodu (główszczyzna), rozkładała się na wszystkich członków rodu zabójcy, ale jej wysokość zależała od stopnia pokrewieństwa z zabójcą. Rodom przewodzili naczelnicy wspierani przez starszyznę rodową. Gdy kilka lub kilkanaście rodów łączyło się w większe grupy społeczne w celu zapewnienia bezpieczeństwa swoim członkom, wybierali spośród swego grona naczelników przywódcę zwanego jarlem. Z czasem jarlowie wykształcili warstwę możnowładców, a ich pozycja przekazywana była z ojca na syna, co stało się fundamentem późniejszej władzy monarszej. Zapraszamy!

Źródło: mckskierniewice.pl
Fot. turystyka.wp.pl
 
 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.