Wczoraj w Miejskim Centrum Kultury o godzinie 16.30 w sali 104 wysłuchaliśmy kolejnego wykładu z historii sztuki. Tym razem prelekcja dotyczyła Impresjonizmu i Neoimpresjonizmu, a wygłosiła ją Małgorzata Wiktorko.

Impresjonizm (fr. Impressionisme – odbicie, wrażenie) – to nurt w malarstwie, który rozwinął się we Francji w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku. Nie posiadał jednolitej idei, konkretnych zasad i techniki. Jego podstawę stanowiła chęć wyrażania własnej osobowości w żywiołowym kontakcie z naturą zrywając jednocześnie z akademickimi konwencjami.

Na co dzień nie zastanawiamy się, jaki kolor ma światło czy cień. Owe zjawiska wydają się nam czymś naturalnym, niezmiennym, a tym samym mało istotnym. Niekiedy tylko, gdy patrzymy uważniej na zdjęcia np. z wakacji, dziwimy się, że na tych zrobionych przy zachodzie słońca mamy nienaturalny kolor skóry. Jest to kwestia zachodzącego słońca, które daje coraz ciemniejsze światło: żółtopomarańczowoczerwone. Z podobnym, ale odwrotnym zjawiskiem mamy do czynienia o świcie.
Jeden z francuskich malarzy Claude Monet (1840-1926) spostrzegł, że to samo określone miejsce, budynek czy drzewo choć same w sobie mogą się nie zmieniać, są za każdym razem inne – zmienia je oświetlenie. To zjawisko doskonale przedstawia jeden z najsłynniejszych jego cykli przedstawiający katedrę w Rouen.

Impresjoniści zostali kompletnie odrzuceni przez malarzy akademickich. Według nich nie kierowali się żadnymi zasadami i technikami malarskimi. Ponadto tematy, które poruszali w swoich obrazach były dla akademików nie do przyjęcia. Impresjoniści malowali zwykłych ludzi przy codziennych czynnościach. Nie były to portrety królów, szlachty czy dam dworu. Obrazy nie powstawały w pracowniach, ale w plenerze. Impresjoniści nie robili żadnych szkiców i malowali w różnych barwach. W swoich obrazach kierowali się swoimi zasadami i technikami. Jedną z nich była zasada dywizjonizmu, czyli nakładania obok siebie różnych plam barwnych np. koloru czerwonego i żółtego. Kiedy patrzylibyśmy na obraz z bliska to widzielibyśmy dwa kolory czerwony i żółty, natomiast po odejściu od obrazu na pewną odległość zobaczylibyśmy kolor pomarańczowy. Impresjoniści malowali szybko, gdyż nałożenie małych różnobarwnych plam nie wymagało dużego nakładu pracy. Często korzystali ze zdjęć, które były dla nich bardzo istotną inspiracją. Następną cechą, którą charakteryzowały się obrazy impresjonistów była płaskość, czyli brak perspektywy i wyraźny kontrast.

Najważniejszymi malarzami Impresjonizmu byli:

1.    Edouard Manet
•    Śniadanie na trawie
•    Rozstrzelanie cesarza Maxymiliana
•    Balkon
•    Kolej żelazna
•    Na łódce
2.    Claude Monet
•    Impresja, wschód słońca
•    Śniadanie na trawie
•    Kobiety w ogrodzie
•    Pole maków
•    Kobieta z parasolką
•    Cykle: Stogi siana, Parlament angielski, Topole, Katedra w Rouen.
3.    August Renoir
•    Huśtawka
•    Śniadanie wioślarzy
•    Loża
4.    Edgar Degas
•    Próba baletu
•    Klasa tańca
•    Błękitne tancerki
•    Prasowaczki
5.    Berthe Morisot
•    Kołyska
•    Czytająca
6.    Mary Cassatt
•    Autoportret
•    W teatrze
•    Loża
•    Kobieta z dzieckiem

Dzięki Mary Cassatt mamy wiele obrazów impresjonistów. Była córką bogatego przedsiębiorcy, który zapewnił jej naukę malarstwa. Kobiety w tamtych czasach nie mogły studiować malarstwa i miały do wyboru dwie możliwości: albo uczyły się w pracowniach malarzy tak jak Berthe Morisot, albo były córkami bogatych rodziców jak Mary Cassatt. Rozpropagowała ona impresjonizm w Ameryce, namawiając przedsiębiorców amerykańskich do kupna tych obrazów. Tak więc wiele prac impresjonistów możemy dziś zobaczyć w USA.

Neoimpresjonizm również kierował się zasadą dywizjonizmu, ale stosował odmienną technikę tzw. technikę puentylizmu – wszystkie plamy barwne były jednakowej wielkości. Efekt ten osiągano dzięki prostokątnym uderzeniom pędzla. Obrazy neoimpresjonistów powstawały zatem o wiele dłużej i były bardziej skomplikowane do wykonania.

Najważniejszymi malarzami Neoimpresjonizmu byli:

1.    Paul Signac
•    Port w Marsylii
•    Pałac papieski w Awinionie
•    Śniadanie
2.    Georges Seurat
•    Modelki
•    Wieża Eiffla

Fot. sxc.hu


 

Radio Victoria – rozgłośnia diecezji łowickiej. Powstała 25 marca 1995 roku. W roku 1998 została włączona do sieci rozgłośni katolickich „Plus” i przyjęła nazwę „Plus”. Radio rozpoczęło ekspansję, wybudowano nadajniki pokrywające swym sygnałem obszar od Łodzi po Warszawę – stąd slogan „między Łodzią a Warszawą”. W roku 2004 wystąpiła z sieci „Plus” i wróciła do pierwotnej nazwy. Siedziba stacji znajduje się w Łowiczu. Radio posiada studia terenowe w Kutnie, Rawie Mazowieckiej, Żyrardowie oraz Skierniewicach.